شاید پس از تاجیکستان، بیشترین نمادها و نموداهی نوروزی را بتوان در ازبکستان پیدا کرد. اگرچه بصورت چارچوب بندی شده ای نوروز را جشن نمی گیرند، بطوری که روز اول نوروز درست مثل کریسمس در میدان اصلی شهر مردم جمع می شوند و به جشن و پایکوبی می پردازند، تنها تفاوتش این گردهمایی اینه که در کریسمس نیمه شبه و در نوروز پیش از ظهر.
به همین خاطر چند روز پیش یه دیپلمات غربی اینجا می گفت: اینها نوروز را چشن می گیرند، اما نمی دانند که چه کار باید بکنند؟ که خیلی برام جالب بود و من هم از فرصت استفاده کردم و در مورد ریشه ی نوروز، آغاز بهار، هفت سین، سمنو، آداب و رسوم نوروز و ... توضیح دادم که خیلی اظهار علاقه مندی می کرد.
اما در مورد سمنو:
ازبک ها برخی آداب و رسوم نوروزی را به نظرم خیلی ناب برگزار می کنند که شیرین ترینش! تهیه ی همین «سمنو»ست که ازبک ها بهش می گن: «سَمَلَک» SamalaK.
تهیه کردنش هم کلی تفصیلات داره! نه مثل ما ایرانی ها که چند روز مانده به روز اول سال و تنها برای آن روز، بلکه از دو تا سه هفته پیش از نوروز تا دو سه هفته پس از آغاز بهار، سمنو می پزند و در بازار می شه این سمنوها را تهیه کرد که خیلی هم خوشمزه هستند؛ و جالب آنکه پخت «سمنو» هم با دعوت از بستگان و همسایگان و بصورت دسته جمعی تهیه می شه، درست مثل تهیه آش و حلیم نذری در ایران خودمان.
۱ نظر:
سلام پسرخاله.من هرچه فکر کردم ببینم ما کدام یکی از سنتهای باستانی ایران را بدون دخل وتصرف به جا میاریم ،عقلم به جائی قد نداد.البته تغئیر جزء لاینفک زندگی ماست وفقط می توان امیدوار بود که این تغئیرات مفید ورو به جلو باشد(البته منظورم از رو به جلو نه مفهوم امروزی که در بین ما جا افتاده نیست)برای مثال:دید وبازدید که امر بسیار پسندیده ای است اکنون برای بسیاری مایه آزار شده،خرید شب عید،عیدی دادن،مسافرتهای نوروزی ودیگر مراسمی که مجال پرداختن به یکایک آنها در این مقوله نمی گنجد به چه نحوی اجرا میشود.آیا واقعا جمع کثیری از ما از عیدومراسم مربوطه لذت واقعی ومورد نظر را میبرند یا اینکه فقط دعا می کنند که این اوقات زودترپایان یابد وخلاص شوند.امروزه ما به خاطر حفظ آبرو بسیاری از سنن خوبمون تبدیل به مسابقه وافراطی گری کردیم که شاید دیگه به هیچ وجه قابل ترمیم نباشد.سرتو درد اوردم مواظب خودتون باشید.
ارسال یک نظر