تازگی ها موضوع اظهارات احمدی نژاد در سازمان ملل در مورد فلسطین و اعتراض محمود عباس و ایجاد یه جور کر کری بین این دو توجه من را را به خودش جلب کرده است. بخصوص که برخی از وبلاگ ها هم قند تو دلشان آب شده که بله محمود عباس (حالا شاید به عنوان متولی یا صاحب فلسطین!؟)، دیدید چطور جواب احمدی نژاد را داد؟
شاید در نگاه نخست برقراری چنین رابطه ای منطقی به نظر برسه که خب وقتی صاحب خانه خودش چیز دیگه ای می خواد، چرا باید دیگران دخالت کنند؟
اما خیلی خلاصه و جمع بندی شده نظرم را در این مورد بگم:
یه ضرب المثل ما ایرانی ها داریم که می گه: اگه مرده را به حال خودش بگذاری، کفنش را کثیف می کنه! حالا موضوع این فلسطینی ها هم داستان همین مرده است.
آنها 60 -70 ساله به خاطر ندانم کاری، بی درایتی، بزدلی و عدم اتحاد این مشکلات بزرگ را برای خودشان، خاورمیانه و جهان اسلام باعث شده اند و در تمام این سال ها هم نتوانسته اند حقشان را پس بگیرند، حالا هم این اظهارات محمود عباس مطرح شده که مثلا خواسته با ضایع کردن رئیس جمهور ایران (البته با استفاده از گل آلود بودن آب! وگرنه جرات این جور حرفا را نداره!) مثلا شرایط را به نفع خودش تنظیم کنه.
به هر حال می دونم که شرایط سیاسی داخلی ایران دستاویز این اظهارات جسورانه را به محمود عباس داده، اما حقیقت همان ضرب المثلی است که عرض کردم.
عزت عالی مستدام.
