دود هوا

چند روز پیش این خبر نظرم را به خودش جلب کرد: عبدالرزاق برزگر معاون پزشكی و آزمايشگاهی سازمان پزشكی قانونی ایران می گوید: "در نيمه اول سال جاری ۱۲ هزار و ۸۱۲ تن در تصادفات رانندگی در ایران كشته شده‌اند كه اين شمار نسبت به مدت مشابه سال قبل ۴.۳ درصد افزايش يافته‌است." به گزارش «ايلنا»، آقای برزگر افزوده است: "بيشترين افزايش در شماركشته‌های ناشی از حوادث رانندگي در شش ماه اول امسال در ماه فروردين ماه با ۱۰.۲ درصد و شهريورماه با ۸.۹ درصد گزارش شده‌است. به گفته آقای برزگر: "بيشترين تلفات ناشی از حوادث رانندگی در ایران، در استان‌های لرستان با ۴۱.۱ درصد و مركزی با ۳۹.۴ درصد رخ داده‌است و ..."

راستش شنیدن این خبر خیلی ناراحت کننده است! چند سالی می شه که نهادهای مختلف در ایران تلاش می کنند تا بلکه حوادث رانندگی کاهش پیدا کنه، اما با خبری که منتشر شده، به نظر می رسه نتیجه ی تمام این تلاش ها دود هوا شد!
به نظر می رسه، هر قدر امکانات جاده ها یا کیفیت خودروها بهتر می شه، اتفاقن شرایط را برای تشویق رانندگان ایرانی به سرعت و حرکات جنون آمیز تقویت می کنه.
چند سال پیش یه وبلاگی داشتم پیرامون همین معضل رانندگی در ایران. تلاش داشتم تا به خیال خام خودم در آنجا مطالبی را در مورد رانندگی صحیح از منابع معتبر درج کنم. از یک سو هم به خاطر رفت و آمدهایی که به برخی کشورهای خارجی داشتم، مقایسه هایی بین رانندگی در ایران و سایر کشورها می کردم. بعد از حدود دو سال رسیدم به یک نقطه ی تعیین کننده، همانطوری که نیوتون رسید و از افتادن سیب از درخت قانون جاذبه ی زمین را پس از سال ها کشف کرد:
کشف من این بود که وضعیت رانندگی در ایران به عنوان یک پدیده ی اجتماعی، بازتابی از وضعیت تفکر در جامعه ی ایرانی است. وضعیت رانندگی در ایران هیچ ارتباطی با فقر و ثروت نداره همان طور که تجربه نشان داده که در کشورهایی به مراتب فقیرتر و سطح درآمدی پایین تر از ایرانی ها، اصول رانندگی بسیار بهتر رعایت می شه.